Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Δώστε στο παιδί τον γονέα. Πολύ καλή ιστοσελίδα
Γονέας-φύλακας αποξενών: 'Για την επικοινωνία με το παιδί, περιμένω από την πλευρά μου...'. Είναι κρίμα να φθάσουμε εδώ για το παιδί.....'.
Δώστε στο παιδί τον γονέα του!!!
[enfant-otage (avant enfant-soldat)]:
(au parent-séparé) « Tu sais : on est en prison tous les deux ! »
[parent-gardien isolant (avant parent-aliénant)]:
“Concernant les visites d’Elliot, j’attends de mon côté (…) pour avancer dans nos discussions (…) et peut être reprendre les visites d’Elliot (…). Il est dommage d’en arriver là, surtout pour Elliot.”
(au parent-séparé) « Tu sais : on est en prison tous les deux ! »
[parent-gardien isolant (avant parent-aliénant)]:
“Concernant les visites d’Elliot, j’attends de mon côté (…) pour avancer dans nos discussions (…) et peut être reprendre les visites d’Elliot (…). Il est dommage d’en arriver là, surtout pour Elliot.”
[parent-à-bout (avant parent-zombie)](à qui veut l’entendre):
Notre enfant lui, est-il privé de voir son parent ? Oui, Pourquoi ? Quel intérêt est-ce que cela ? Est-ce l’intérêt de notre enfant ? //Rendez-lui son parent !
Notre enfant lui, est-il privé de voir son parent ? Oui, Pourquoi ? Quel intérêt est-ce que cela ? Est-ce l’intérêt de notre enfant ? //Rendez-lui son parent !
http://affairesfamiliales.wordpress.com/
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012
Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012
Αρνήθηκε τη χημιοθεραπεία, για να φέρει στο κόσμο το μωρό της. Πέθανε 12 μέρες μετά
Ένα μήνα πριν κλείσει τα 18 έφερε στον κόσμο έναν πραγματικό άγγελο, τον μικρό Τσαρλς Μάικλ και μετά... ξεψύχησε.
Κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι είχε χτυπηθεί από καρκίνο στον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη. Παρόλα αυτά αρνήθηκε να υποβληθεί σε χημιοθεραπείες, που θα της εξασφάλιζαν πιθανότατα κάποια χρόνια ζωής ακόμα, αλλά θα έβαζαν σε κίνδυνο την ζωή του μωρού που κουβαλούσε στα σπλάχνα της…
Ένα μήνα ακριβώς πριν τα γενέθλια της ενηλικίωσης της έφερε στον κόσμο το καλύτερο δώρο της ζωής της. Το καλύτερο δώρο για κάθε γυναίκα που θέλει να γίνει μάνα. Όμως δεν το χάρηκε πολύ. Δώδεκα μέρες μόνο… Δώδεκα μέρες, στις οποίες έκλεισε όλη της την ζωή… Τις μισές τις πέρασε στο νοσοκομείο και τις υπόλοιπες στο σπίτι. Πάντα κρατώντας το μωρό της αγκαλιά και δίνοντας του τα φιλιά που ήξερε ότι σύντομα θα του στερούσε..
Λίγες μέρες μετά η μητέρα της έμαθε τις τραγικές συνέπειες που είχε στην υγεία της κόρης της η απόφαση της να μην κάνει χημιοθεραπείες.
Τότε η νοσοκόμα της Jenni της αποκάλυψε ότι η μικρή «ηρωίδα» είχε απόλυτη συναίσθηση της πράξης της. Μετά την γέννα της είχε ψιθυρίσει στο αυτί: «Εγώ τελείωσα. Έκανα αυτό που πρέπει. Το μωρό μου θα είναι ασφαλές τώρα»…
Το μικρό αγγελούδι, που μεγαλώνοντας θα μάθει την θυσία που έκανε η μαμά, μεγαλώνει τώρα με την οικογένεια της Jenni, ενώ στο πλευρό του είναι πάντα ο πατέρας του.
http://www.ourlife.gr/
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΚΝΩΝ: ΒΟΥΛΗ-ΣΥΓΑΠΑ-ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ-ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ' - ΣΥΝΟΔΟΣ Γ"
ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΡΑΚΤΙΚΟ (Άρθρο 40 παρ. 1 του Κ.τ.Β.)
Στην Αθήνα σήμερα, 16 Μαΐου 2007, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.00', συνεδρίασε στην Αίθουσα 150 του Μεγάρου της Βουλής, η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπό την προεδρία της Προέδρου αυτής, κυρίας Μαρίας Κόλλια - Τσαρουχά, με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Επιμέλεια ανηλίκων τέκνων και δικαιώματα των γονέων».
Η Πρόεδρος της Επιτροπής, αφού διαπίστωσε την ύπαρξη απαρτίας, κήρυξε την κήρυξε την
έναρξη της συνεδριασης εκανε α' ανάγνωση καταλογου της Επιτροπής Παροντες ήταν οι Βουλευτές κκ: Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά, Έλενα Κουντουρά, Ελευθερία Μπερνιδάκη - Αλντους, Κωνσταντίνος Τσιάρας, Αργύριος Γιαννόπουλος, Ελεωνόρα (Νόρα) Κατσέλη και Αθανασία Μερεντίτη.ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε την τιμή και την χαρά να εισηγηθεί η κυρία Έλενα Κουντουρά, στην Επιτροπή μας, ένα σημαντικό θέμα, που αφορά στην επιμέλεια ανηλίκων τέκνων και τα δικαιώματα των γονέων.
Κυρία Κουντουρά, έχετε το λόγο.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα αναφερθώ σε ένα, ιδιαίτερα σοβαρό, θέμα, που θεωρώ ότι αποτελεί πτυχή του πολυσύνθετου προβλήματος, γύρω από τη στήριξη του θεσμού της οικογένειας στη σύγχρονη κοινωνία. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα, το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν χιλιάδες ζευγάρια, κάθε χρόνο, που μετά από το γάμο και τη γέννηση του παιδιού ή των παιδιών τους αποφασίζουν, για διαφόρους λόγους, να πάρουν διαζύγιο.
Το θέμα που σας εισηγούμαι είναι της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων και τα δικαιώματα των γονέων μετά το διαζύγιο, είτε είναι συναινετικό είτε με πολλά προβλήματα. Στην εποχή που ζούμε, καλούμαστε όλοι να αντεπεξέλθουμε στις, ιδιαίτερα απαιτητικές, συνθήκες της καθημερινότητας.
Γνωρίζουμε ότι, σήμερα στην Ελλάδα, οι γάμοι που καταλήγουν σε διαζύγιο, το οποίο δεν μπορεί να θεωρηθεί μια ευχάριστη υπόθεση, επηρεάζουν και τη ζωή ενός τρίτου, του παιδιού. Ενός παιδιού, που στις περισσότερες περιπτώσεις καταλήγει να είναι το αθώο θύμα όλης της υπόθεσης. Όταν οι σχέσεις μεταξύ των δύο συζύγων αρχίζουν να κλονίζονται, ξεκινάει η αποξένωση, η αδιαφορία και, σε πολλές περιπτώσεις, η έχθρα μεταξύ τους. Το παιδί, που βρίσκεται μέσα στο σπίτι, αναγκάζεται πολλές φορές να βιώσει ιδιαίτερα σκληρές καταστάσεις, τις οποίες, μάλιστα, δεν είναι και σε θέση να καταλάβει. Βλέπει τη μητέρα και τον πατέρα να τσακώνονται και ο μέχρι προ τίνος υγιής κόσμος του καταρρέει από τη μια στιγμή στην άλλη. Το παιδί νιώθει ένα κενό και μάλιστα, αρκετές φορές, όταν η ηλικία του επιτρέπει να αντιληφθεί τα γεγονότα γύρω του, χωρίς να καταλαβαίνει το λόγο που διαπληκτίζονται οι γονείς του, μπορεί μέσα από την αθωότητα του εσωτερικού του κόσμου να θεωρήσει τον εαυτό του υπαίτιο για τις διαμάχες που βιώνει. Όταν, τελικά οι γονείς αποφασίσουν και φθάσουν στο διαζύγιο, ξεκινάει ένας άλλος Γολγοθάς νομικών διαδικασιών, που είναι, επίσης, εξαιρετικά δύσκολος.
Το Οικογενειακό Δίκαιο είναι κλάδος του Αστικού Δικαίου, που αναφέρεται στο σύνολο των κανόνων που αφορούν στις οικογενειακές σχέσεις. Δηλαδή, τόσο τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, όσο και τις σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών. Πηγή του Οικογενειακού Δικαίου είναι ο Αστικός Κώδικας, διατάξεις του οποίου ενδιαφέρουν το Οικογενειακό Δίκαιο και συναντώνται, παράλληλα, στους Κώδικες Πολιτικής και Ποινικής Δικονομίας και στον Ποινικό Κώδικα.
Το Οικογενειακό Δίκαιο εκσυγχρονίστηκε με το νόμο 1329/1983 (ΦΕΚ 25 Α') και με αυτόν τον τρόπο προσαρμόστηκε το νομοθετικό πλαίσιο της Χώρας μας στη συνταγματική επιταγή της αρχής της ισότητας των δύο φύλων. Με τον εκσυγχρονισμό καταργήθηκε η έννοια της πατριαρχικής οικογένειας και αντικαταστάθηκε με την οικογένεια της ισότητας. Μεταξύ των άλλων, ορίσθηκαν, με τον τότε νόμο, ότι στο πνεύμα της ισότητας και οι δύο σύζυγοι υποχρεώνονται να συμβάλλουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας. Η ανατροφή και η εκπαίδευση των παιδιών οφείλει να γίνεται χωρίς καμία διάκριση φύλου.
Θεσμοθετήθηκε η απόλυτη εξομοίωση των δικαιωμάτων των παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου, εφ' όσον αναγνωριστούν εκούσια ή δικαστικά, με τα δικαιώματα των παιδιών που γεννήθηκαν μέσα σε γάμο.
Επίσης, ενισχύθηκε η θέση της ανύπανδρης μητέρας, εκσυγχρονίστηκαν οι διατάξεις του διαζυγίου και θεσμοθετήθηκε το συναινετικό διαζύγιο.
Εκτός, όμως, από τη νομική πλευρά του Οικογενειακού Δικαίου, οφείλουμε, επίσης, να εξετάσουμε την πρακτική πλευρά του ζητήματος. Τί γίνεται στην περίπτωση του διαζυγίου και αιτήματος ανάθεσης γονικής μέριμνας; Ποια είναι η κατάσταση, που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γονείς; Στην Ελλάδα, σήμερα, και μόνο στις περιπτώσεις συναινετικού διαζυγίου, οι γονείς μπορούν να συνάψουν, μαζί με την αίτηση διαζυγίου ενώπιον Μονομελούς Πρωτοδικείου, και τη συμφωνία για τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας. Σε περίπτωση αγωγής διαζυγίου συνυποβάλλουν αίτημα για την ανάθεση της γονικής μέριμνας ενώπιον του αρμόδιου Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Εναλλακτικά, μπορούν να ασκήσουν ξεχωριστή ανωνπ ενώπιον του αρμόδιου Μονομελούς Πρυποδικείοιι, το οποίο θα αποφασίσει σύμφωνα με το συμφέρον του ανηλίκου. Αξίζει να αναφερθεί ότι, με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, η κοινή επιμέλεια προβλέπεται μόνο με την συναίνεση και των δύο γονέων. Αυτό, επίσης, που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για τα ίδια Πρωτοδικεία, που από τον τεράστιο φόρτο εργασίας καλούνται να εκδικάσουν, καθημερινά, δεκάδες υποθέσεις, άσχετες με το Οικογενειακό Δίκαιο, π.χ. μια ακάλυπτη επιταγή, μια επιμέλεια παιδιού ή μια κλοπή.
Η Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει κληθεί να εξετάσει διάφορα ζητήματα που αφορούν, κυρίως, τις κοινωνικά πιο αδύναμες ομάδες, όπως είναι τα παιδιά, οι γυναίκες, η τρίτη ηλικία. Υπάρχουν, όμως, και ζητήματα τα οποία απασχολούν έντονα το λεγόμενο «ισχυρό φύλο». Ένα απ' αυτά είναι το θέμα της δικαστικής επιμέλειας των παιδιών. Στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστικών αποφάσεων δίνει, μετά το χωρισμό, την επιμέλεια του παιδιού, αποκλειστικά, στη μητέρα, διότι εξακολουθεί να κυριαρχεί η παραδοσιακή άποψη ότι η μητέρα είναι εκ προοιμίου καλύτερη για την ανατροφή του παιδιού της. Δημιουργείται ταύτιση του συμφέροντος του παιδιού με την παραχώρηση της
επιμέλειας της μητέρας, ενώ υπάρχει ουσιαστικός αποκλεισμός των ανδρών από τη διαδικασία ανατροφής των παιδιών τους. Πολλοί πατεράδες, που θέλουν να μετέχουν ενεργά στην ανατροφή των παιδιών τους, αναδεικνύουν το ζήτημα αποκλεισμού τους. Έτσι, έχουν, ήδη, δημιουργηθεί σύλλογοι στη Χώρα μας, όπως είναι ο «Σύλλογος για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια», «Σύλλογος Ανδρών», «Πατέρας-Παιδί», που καταγγέλλουν, ακριβώς, αυτό το φαινόμενο.
Γεγονός είναι ότι κάθε παιδί έχει δύο γονείς. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η σχέση γονέα και παιδιού δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξη γάμου. Η γονική ευθύνη, ως σύνολο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, δεν τερματίζεται με ένα διαζύγιο. Επιστημονικές απόψεις λένε ότι η επικρατούσα πρακτική ανάθεσης της επιμέλειας αποκλειστικά στον ένα εκ των δύο γονέων, συνήθως στη μητέρα, δεν είναι πάντα η καλύτερη. ΓΓ αυτό βλέπουμε και σε διάφορες χώρες του κόσμου, όπου οι συνθήκες έχουν αλλάξει, ότι η επιμέλεια είναι είτε από κοινού είτε, ανάλογα με τις συνθήκες, διαφορετική. Μελέτες που έχουν δημοσιευθεί στο εξωτερικό δείχνουν ότι ο αποκλεισμός του ενός εκ των δύο γονέων, είτε μητέρας είτε πατρός, σε θέματα επιμέλειας των παιδιών, αφ' ενός τροφοδοτεί τις συγκρούσεις μεταξύ τους και αφ' ετέρου συντελεί στπ,ν αύξηση της τταοσΒοΓΠκότητας τιον τταιδιών, ενώ αναπαράγει παθολογικά πρότυπα οικογενειακών σχέσεων.
Οι περισσότεροι Έλληνες δικαστικοί δεν έχουν εξειδικευμένες γνώσεις για το σύγχρονο προβληματισμό, που αναπτύσσεται γύρω από τα θέματα ανατροφής των παιδιών. Συνεπώς, ενώ καλούνται να μεριμνήσουν για το συμφέρον του παιδιού, οι αποφάσεις τους, πολλές φορές, δημιουργούν προβλήματα στα ίδια τα παιδιά.
Ένας τρόπος για να αποτραπούν τα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργεί η εξασθένιση της σχέσης του γονέα με τα παιδιά του είναι να συμπεριληφθούν ενεργά στη διαδικασία ανατροφής του παιδιού και οι δύο γονείς. Θεωρώ ότι μια συνεργασία των γονέων είναι σίγουρα προς όφελος του παιδιού τους και επιπλέον εναρμονίζεται το Οικογενειακό Δίκαιο περισσότερο προς το πνεύμα της ισότητας των δύο φύλων. Υπάρχουν διάφορες μορφές κοινής επιμέλειας. Κοινό τους στοιχείο είναι ότι οι γονείς είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να συνεργάζονται περισσότερο μεταξύ τους και όχι να υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ τους, όπως γίνεται, πολλές φορές, σήμερα. Σε αυτές τις διαμάχες μεταξύ των δύο γονέων, το παιδί, ενώ είναι άμοιρο ευθυνών, καταλήγει να θυμίζει μπαλάκι του πινγκ
πονγκ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις γίνεται μοχλός άσκησης πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στον ή στην πρώην σύντροφο. Ως πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, θέλω να σας αναφέρω τις περιπτώσεις εκείνες, όπου η μητέρα έχει την επιμέλεια των παιδιών και για λόγους εκδίκησης και προφασιζόμενη διάφορες αιτίες, π.χ. ότι το παιδί είναι άρρωστο, λείπει ή κοιμάται, στερεί στον πατέρα τη σωστή επικοινωνία μαζί του. Το παιδί σε αυτές τις περιπτώσεις καταλήγει να μεγαλώνει σαν ορφανό από πατέρα, ενώ δεν είναι. Όπως, επίσης, ο καινούργιος σύντροφος ή σύζυγος της μητέρας περνάει περισσότερο χρόνο μαζί με το παιδί από τον ίδιο τον βιολογικό πατέρα, ο οποίος θα ήθελε να είναι και να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού του. Αντίστοιχα, έχουμε και εκείνες τις περιπτώσεις, όπου ο άνδρας, θέλοντας να εκδικηθεί την πρώην σύντροφο του και εφ' όσον έχει πάρει διαζύγιο, χωρίζει όλη την οικογένεια. Αδιαφορεί πλήρως για τις υποχρεώσεις του, δεν καταβάλλει την οφειλόμενη διατροφή και η γυναίκα του, που είναι οικονομικά εξαντλημένη και πιθανότατα χωρίς εργασία, υποχρεώνεται να δανείζεται από συγγενείς και φίλους και να τρέχει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει τα χρήματα της διατροφής, κάνοντας ακόμα περισσότερα έξοδα. Αυτά τα δύο παραδείγματα είναι τα πιο συνήθη και είναι καταστάσεις, όπου θύματα, ουσιαστικά, είναι τα παιδιά.
Πρέπει, λοιπόν, να σκύψουμε πάνω σε αυτά τα προβλήματα και να δώσουμε λύσεις, έτσι ώστε να εφαρμόζονται οι αποφάσεις των δικαστηρίων. Δεν μπορεί, φυσικά, αυτά τα φαινόμενα να συνεχίζονται και να αιωρούνται εις βάρος της οικογένειας, εις βάρος των παιδιών.
Προτείνω, λοιπόν, να εξετάσουμε και να εισηγηθούμε την τροποποίηση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου, ώστε να προβλεφθεί η δυνατότητα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει συναινετικό διαζύγιο, το δικαστήριο να μπορεί να αναθέτει κοινή επιμέλεια, παροτρύνοντας έτσι τους γονείς να συνεργασθούν και με τον τρόπο αυτό να δώσουμε την ευκαιρία και στους δύο γονείς να ασκήσουν, αντίστοιχα, τις υποχρεώσεις, αλλά και τα δικαιώματα που έχουν απέναντι στο παιδί τους.
Επίσης, να εξετάσουμε τη δημιουργία του θεσμού του Οικογενειακού Δικαστηρίου, όπου με την υποστήριξη ειδικών επιστημόνων, ψυχολόγων, παιδοψυχολόγων, θα δικάζουν εξειδικευμένοι δικαστές, αποκλειστικά, υποθέσεις Οικογενειακού Δικαίου. Έτσι, πιστεύω ότι θα εξασφαλίσουμε την ανταπόκριση σε θέματα επιμέλειας ανηλίκων τέκνων και δικαιωμάτων
των γονέων πιο αποτελεσματικό και θα δοθεί μια λύση στα πολλά προβλήματα που δημιουργούνται σήμερα, είτε αυτό είναι το συχνό φαινόμενο της μη καταβολής της διατροφής, όπου ο γονιός που έχει την επιμέλεια δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει οικονομικά, είτε είναι η θυματοποίηση του ανηλίκου τέκνου, λόγω της ακατάλληλης συμπεριφοράς από τους γονείς είτε είναι η αποξένωση των παιδιών από τα υγιή πρότυπα της οικογένειας, που θέλουμε να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές είτε ο πατέρας, ο οποίος θέλει να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού του και δεν μπορεί.
Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να πω ότι ο Πρόεδρος του Συλλόγου της Πατρικής και Ανδρικής Αξιοπρέπειας, κ. Σπιτάλας, με παρεκάλεσε, εάν η Επιτροπή μας θα μπορούσε να δεχθεί μια παρουσία του συγκεκριμένου Συλλόγου, για να αναδείξουν το πρόβλημα που τους αφορά. Θεωρώ, πραγματικά, ότι είναι πολύ σημαντικό να δούμε το πρόβλημα στην έκταση του, στα πλαίσια της ισότητας. Η ισότητα δεν είναι μόνο για τη γυναίκα, τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους, αλλά είναι και για το «ισχυρό φύλο», που έχει, επίσης, ανάγκη της βοήθειας, της συμβουλής και, ίσως, της συμπαράστασης μας.
Ευχαριστώ.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Το λόγο έχει η κυρία Μερεντίτη.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε ένα πολύ σοβαρό θέμα, που αφορά στην προστασία των παιδιών και γενικά στην προστασία της κοινωνίας μας. Όλα όσα είπε η κυρία Κουντουρά είναι πολύ ουσιαστικά.
Ευθύς εξ αρχής, σπεύδω να συμφωνήσω μαζί της, ότι θα έπρεπε να συζητήσουμε με τους Συλλόγους, στους οποίους αναφέρθηκε, και να έχουμε μια πληρέστερη ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων, για να καταλήξουμε στα καλύτερα δυνατά συμπεράσματα, τα οποία θα δεσμευθούμε, στο βαθμό που μπορούμε, να τα προωθήσουμε άμεσα.
Νομίζω ότι, μετά από πολλά χρόνια, η ελληνική νομοθεσία, ο Αστικός Κώδικας, χρειάζεται αλλαγή, γιατί άλλαξε η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, στην οικογένεια και άλλαξαν όλα τα δεδομένα. Και φθάνουμε, σήμερα, να συζητάμε για προστασία και της πατρότητας. Στο Σύνταγμα μας λέει: «Το κράτος μεριμνά για την άρση των ανισοτήτων που υφίστανται στην πράξη, ιδίως, σε βάρος των γυναικών». Θα έπρεπε, σήμερα, να αφαιρέσουμε την τελευταία φράση, γιατί τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Κυρίως, προσπαθούμε, πώς να υπάρχει καλύτερη δυνατή ζωή και συμβίωση του παιδιού και με τους δύο γονείς και να μην είναι κενό γράμμα τα δικαιώματα του γονέα, ο οποίος δεν ασκεί την επιμέλεια, διότι αυτό συμβαίνει, μερικές φορές. Το παν είναι η κοινή άσκηση της επιμέλειας του παιδιού και από τους δύο γονείς, με όποιον τρόπο και αν έχει γεννηθεί το παιδί, είτε εντός είτε εκτός γάμου. Πρέπει το δικαστήριο να φροντίζει να δίδεται η επιμέλεια του παιδιού στον καταλληλότερο γονέα.
Παλαιότερα, εθεωρείτο, εκ προοιμίου, ότι η επιμέλεια έπρεπε να παραχωρηθεί στη μητέρα, ενώ, σήμερα, γνωρίζουμε όλοι, πολύ καλά, ότι τα δεδομένα και τα πρότυπα έχουν αλλάξει. Θα πρέπει το παιδί να ζει με τον καταλληλότερο γονέα, όταν οι ανάγκες της ζωής επιβάλλουν να ζει με τον έναν από τους δύο γονείς. Δεν υπάρχει, σήμερα, τίποτα δεδομένο.
θα πρέπει, βεβαίως, να δούμε ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού. Η γνώμη του παιδιού μπορεί να ζητηθεί, αλλά όταν είναι σε θέση να την παράσχει. Θα πρέπει να υπάρχουν τέτοιες δεσμεύσεις, ώστε να εξασφαλίζεται ο ψυχικός δεσμός του παιδιού και με τους δύο γονείς. Θα πρέπει, επίσης, να υπάρχει δέσμευση, ώστε ο γονέας, που ασκεί την επιμέλεια, να ενημερώνει για οποιαδήποτε αλλαγή κατοικίας -και όχι μόνο- τον γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. Μερικές φορές, όταν υπάρχει κακή πρόθεση, μπορεί ο οποιοσδήποτε άλλος να βλέπει το παιδί πολύ περισσότερο από τον πατέρα, ο οποίος το επιθυμεί και είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να δώσει πολλή αγάπη, αλλά και πολλά θετικά στο παιδί του. Ο γονέας, που ασκεί την επιμέλεια, αν δεν είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει, τότε θα έχει επιπτώσεις ως προς την επιμέλεια -και όχι μόνο του παιδιού- καθώς, επίσης, και όταν υποδαυλίζει αρνητικά συναισθήματα στο παιδί απέναντι στον άλλο γονέα.
Επίσης, θα πρέπει να υπάρχει και ποινική ευθύνη, όταν ένας εκ των δύο γονιών εμποδίζει την επαφή του παιδιού με τον άλλο γονέα. Θα πρέπει να ελέγχεται η καταβολή της διατροφής, πώς και γιατί διατίθεται, γιατί και εδώ παρατηρείται καταστρατήγηση.
Κυρία Πρόεδρε, οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν θα πρέπει να είναι μόνο στα χαρτά. Απ' ό,τι γνωρίζω, υπάρχει μια κοινωνική Υπηρεσία, που λειτουργεί στον Πειραιά, αλλά και αυτή είναι στα χαρτιά. Πρέπει, επίσης, να εξετάσουμε τη θέσπιση του οικογενειακού δικαστή και να φροντίσουμε να υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας, ώστε να εξασφαλίζεται η συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή, στη διαπαιδαγώγηση, στην ψυχαγωγία, στη ζωή του παιδιού και, κυρίως, στην ψυχική του ισορροπία. Τα θέματα, που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε, είναι παρα πολλά, ακόμα και για το θρήσκευμα, γιατί υπάρχουν και τέτοια προρλήματα.
Θα ήθελα, όμως, κυρία Πρόεδρε, να καλέσουμε τους Συλλόγους, να δούμε και τα δικά τους προβλήματα και μέσα απ' όλο αυτό το διάλογο, να βγάλουμε τα συμπεράσματα, τα οποία, άμεσα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε νόμο του κράτους.
Ευχαριστώ.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΑΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Όσον αφορά στην πρόταση να καλέσουμε τον Σύλλογο της Πατρικής και Ανδρικής Αξιοπρέπειας, δεν έχω αντίρρηση. Βέβαια, μέχρι στιγμής, δεν έχουμε καλέσει κανένα Σύλλογο Μητέρων, για να έχουμε και την ισορροπία.
Επίσης, θα ήθελα να σας πω ότι προβλέπονται πάρα πολλές ρυθμίσεις, σχετικά με την αντιμετώπιση του αμελή γονέα. Οι υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί του δεν μπορεί να επιβληθούν στο έπακρον, γιατί είναι και θέμα συνείδησης. Πιστεύω, ότι η πολιτεία είναι εκείνη, που θα πρέπει να συνδράμει στα εγκαταλελειμμένα παιδιά και να υποστηρίξει τέτοιες οικογένειες.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ: Νομίζω ότι όλη η συζήτηση επικεντρώνεται στις περιπτώσεις, όπου υπάρχει διαφωνία και αντιπαράθεση των γονέων και επειδή υπάρχουν κάποιες διατάξεις, που ευνοούν τη μητέρα, μέχρι τώρα, οφείλουμε να δούμε και την άλλη πλευρά, την προστασία της πατρότητας.
Στο σημείο αυτό έγινε η β' ανάγνωση του καταλόγου των μελών της Επιτροπής. Παρόντες ήταν οι Βουλευτές κ.κ.: Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά, Έλενα Κουντουρά, Ελευθερία Μπερνιδάκη - Άλντους, Δημήτριος Τσαντούλας, Κωνσταντίνος Τσιάρας, Κωνσταντίνος Τσιπλάκης, Αργύριος Γιαννόπουλος, Ελεωνόρα (Νόρα) Κατσέλη και Αθανασία Μερεντίτη.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Το λόγο έχει η κυρία Κουντουρά.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Η Επιτροπή μας, στις περισσότερες φορές, έχει ασχοληθεί με θέματα που αφορούν στη γυναίκα π.χ. το trafficking, την κακοποίηση, την ενδοοικογενειακή βία. Γενικώς, έχουμε αναφερθεί σε θέματα που αφορούν στο παιδί, στη γυναίκα και στον ηλικιωμένο. Βέβαια, δεν έχουμε καλέσει φορείς, γιατί εμείς οι ίδιοι και μέσα από τις υπηρεσίες μας αναδεικνύουμε αυτά τα θέματα. Το συγκεκριμένο, όμως, θέμα, έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Οι πατεράδες, τα προηγούμενα χρόνια, και λόγω παραδοσιακής οικογένειας, θεωρούσαν ότι η μητέρα θα πρέπει να ασχολείται με τα παιδιά και δεν διεκδικούσαν ή ίσως τους «βόλευε», αν θέλετε, να μη συμμετέχουν ενεργά, όταν έπαιρναν ένα διαζύγιο. Τα τελευταία, όμως, χρόνια, εκτός του ότι τα διαζύγια έχουν αυξηθεί πάρα πολύ, υπάρχουν και γονείς, πατεράδες, οι οποίοι θεωρούν ότι δεν είναι παραδοσιακά άμοιροι ευθυνών και ότι θέλουν, πραγματικά, και πιστεύουν ότι μπορούν να συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους. Άρα είναι καλό να έρθουν, να μας ενημερώσουν γι' αυτό το θέμα, που το αναδεικνύουν, οι τρεις υπάρχοντες Σύλλογοι..
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Θα έλεγα, να επιλέξουμε έναν Σύλλογο από τους τρεις.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Εγώ θα πρότεινα, επειδή μας έχει, ήδη, παρακαλέσει, να έρθει ο Σύλλογος της Πατρικής και Ανδρικής Αξιοπρέπειας.
Ανέδειξα δύο ζητήματα, πολύ σημαντικά, στα οποία έχω πολύ μεγάλη εμπειρία. Το ένα ζήτημα αφορά στον πατέρα, που αποκλείεται από την ανατροφή του παιδιού του και το άλλο αφορά στον ανεύθυνο πατέρα, ο οποίος φεύγει και η γυναίκα προσπαθεί απελπισμένα να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά της.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κυρία Κουντουρά, δεν μπορείς να υποχρεώσεις, πέρα από κάποιες διατάξεις, που προβλέπει ο νόμος και το Οικογενειακό Δίκαιο, τον πατέρα να δει τα παιδιά του.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Όχι, να δει τα παιδιά του, αλλά να προσφέρει τη διατροφή.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΑΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Υπάρχουν ποινικές κυρώσεις.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Υπάρχουν, όμως, κενά. ΓΓ αυτό, θα ήθελα να δούμε αυτά τα δύο σημαντικά θέματα, που αναδεικνύονται και ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Το λόγο έχει η κυρία Κατσέλη.
ΕΛΕΟΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Κυρία Πρόεδρε, η Επιτροπή μας συστάθηκε, μετά πολλών κόπων και βασάνων, πριν από πάρα πολλά χρόνια, για τα δικαιώματα της γυναίκας και για τις ίσες ευκαιρίες, που θα έπρεπε να έχουν οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.
Κατανοώ ότι έχει αλλάξει το Οικογενειακό Δίκαιο, ότι οι άνδρες, η οικογένειο, είναι θέματα, τα οποία, αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν μπροστά μας και τα συναντάμε, όμως θεωρώ ότι αυτή η Επιτροπή δεν μπορεί να ανοίξει τόσο πολύ, να δέχεται όλους τους Συλλόγους, τους περίεργους, για τους όποιους λόγους και αν φτιάχνονται και γίνονται. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο εμείς οι γυναίκες να διανύσουμε, ώστε να φθάσουμε να έχουμε ίσες ευκαιρίες με τους άνδρες. Εάν ανοίξουμε αυτό το θέμα τόσο πολύ, νομίζω ότι δεν προσφέρουμε αυτά για τα οποία συστάθηκε αυτή η Επιτροπή, που ήταν, βέβαια, και αίτημα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και των Γυναικείων Οργανώσεων και Κομμάτων.
Ευχαριστώ.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Το λόγο έχει ο κ. Γιαννόπουλος.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Πρώτα - πρώτα, το παιδί έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ίσως το όνομα της Επιτροπής θα έπρεπε αλλάξει και να λέγεται όχι μόνον Επιτροπή για Δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις.
Σήμερα, αντικείμενο διαφοράς σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη δεν είναι ποιος γονέας θα κρατήσει το παιδί, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, που έχουμε πολύ δυνατές οικογένειες, αλλά ποιος γονέας θα μεταφέρει στο άλλο γονέα τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Το παιδί πρέπει να το δούμε ως πρότυπο προστασίας, γιατί είναι ένα ον που το ίδιο δεν έχει δυνατότητες. Φανταστείτε, λοιπόν, εδώ, στην Ελλάδα, που ένα παιδί από τη διαφωνία των γονέων γίνεται μπαλάκι και αν αυτό έχει ανάγκη μεγαλύτερης προστασίας των άλλων.
Υπάρχουν, εκτός από τις κλασικές μορφές γονέων, και τα παιδιά που είναι χωρίς το γάμο των γονιών τους, αλλά και άλλες σύγχρονες μορφές οικογένειας, οι οποίες δεν προβλέπονται από το δικό μας δίκαιο. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, μόνον οι γονείς που έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε ως γονείς. Βέβαια, δεν είναι μόνο ο Αστικός και ο Ποινικός Κώδικας που προστατεύει, αλλά δίνει οδηγίες στο Σύνταγμα και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αυτά κυρίως, προστατεύουν το παιδί και εκεί τα δικαστήρια προσανατολίζουν τις αποφάσεις τους.
Σαφώς και κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει οικογενειακός δικαστής, με ειδικές γνώσεις και να διασαφηνιστούν οι όροι της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας, γιατί δεν είναι μόνο η επιμέλεια αυτή που φροντίζει για το παιδί, είναι η γονική μέριμνα, που είναι σπουδαιότερος ο ρόλος της, όμως είναι αποσαφηνισμένα τα όρια και, εάν χρειαστείς κάτι να ζητήσεις, μπορεί να αντιμετωπίσεις αντιδράσεις.
Σίγουρα ανοίγεται ένα πολύ μεγάλο θέμα και θα πρέπει να το δούμε πολύ καλά. Θα πρέπει να κληθούν αυτοί που αγωνίζονται γι' αυτόν το δύσκολο και δίκαιο αγώνα, αλλά και από τα δύο μέρη των γονιών. Αυτοί είναι που θα μας δώσουν και θα μας επισημάνουν τα σημεία που εμείς ίσως να μην μπορούμε να δούμε, γιατί έχουν ασχοληθεί με το θέμα.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Θέλω να επισημάνω κάτι, επειδή ειπώθηκε από την κυρία Κατσέλη, πως η Επιτροπή αυτή συστάθηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας. Εγώ δε γνωρίζω κάτι τέτοιο! Όταν ήρθα, ήταν Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εδώ, δε νομίζω πως τίθεται κάτι τέτοιο. Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα άνδρα - γυναίκας. Ειδικά, σε εμάς τις γυναίκες, τίποτε δεν μας χαρίστηκε και προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε πραγματικά για την ισότητα και την ισοτιμία.
Εδώ, τίθεται θέμα οικογένειας, ττου είναι πολύ πιο ψηλά τα προβλήματα που αναδεικνύονται. Το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με την ισότητα στο θέμα «άνδρας - γυναίκα», αλλά με την οικογένεια και την προστασία της! Όταν ένα παιδί αποδεδειγμένα χρειάζεται και τους δύο γονείς του, με μεγάλο μερίδιο λόγω των πολλών διαζυγίων, τα οποία δεν είχαμε τα παλιότερα χρόνια, με πάρα πολλά προβλήματα και διαμάχες, με αποτέλεσμα το παιδί να γίνεται «μπαλάκι του πινγκ πονγκ», πρέπει να δούμε πώς μπορεί να συνεισφέρει και ο πατέρας, συμμετέχοντας στην ανατροφή του. Το θεωρώ πολύ σοβαρό θέμα και γΓ αυτό έγινε η συγκεκριμένη πρόταση, για να δούμε και το θέμα του οικογενειακού δικαστή.
Θα μας ενδιέφερε να δούμε, πριν φτάσουμε στο θέμα του διαζυγίου, να υπάρχουν οι σωστές προϋποθέσεις για διαβούλευση με τους σωστούς δικηγόρους, ψυχολόγους, παιδοψυχολόγους και επίσης, θα ήθελα να το δούμε ως προστασία της οικογένειας και όχι ως αντιπαλότητα μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ -ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής):Το λόγο έχει η κυρία Κατσέλη.
ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Πρέπει να επαναπροσδιοριστούμε, γιατί η Επιτροπή αυτή είναι συμβουλευτική. Πρέπει να ελέγχει, αν πραγματικά οι νόμοι που ψηφίζονται κατά κόρον στην Ελληνική Βουλή και αφορούν στην ισότητα, στις ίσες ευκαιρίες στις γυναίκες, καταστρατηγούνται ή όχι και αν ενεργοποιούνται.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ -ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής):Μπορούμε, εάν θέλετε, να πάμε στην Πρόεδρο της Βουλής, βάσει προγραμματισμού, να τοποθετηθούμε με συγκεκριμένες προτάσεις για την Επιτροπή, γιατί υπάρχει πρόβλημα.
Το λόγο έχει η κυρία Μερεντίτη.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ.Ένα σοβαρό ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, που θα έπρεπε να εξετάσουμε, είναι οι πολλές καισαρικές τομές που γίνονται στη χώρα μας.
Έγινε ένα συνέδριο των μαιών και το πήρα ως αφορμή να καλέσουμε ....
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ-ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής) :Έχουμε ανοιχτά θέματα, που θα ολοκληρώσουμε. Επείγει η πρόταση της κυρίας Κατσέλη, να δούμε την κυρία Πρόεδρο και να επανατοποθετηθούμε.
ΕΛΕΟΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Δεν νομίζω ότι είναι θέμα Προέδρου. Πρώτα πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση μεταξύ μας και μετά να πάμε ως τι; Γιατί σε αυτό ελλοχεύει ο κίνδυνος να σταματήσει η Επιτροπή.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ-ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Θα πάμε σε συγκεκριμένη πρόταση που δεν θα μας απαξιώνει και με κλειστό το κύκλωμα της τηλεόρασης.
Το λόγο έχει ο κύριος Γιαννόπουλος.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ:Πραγματικά περνάνε κάποιοι νόμοι που θα έπρεπε να είχαν την άποψη της Επιτροπής, κάποιες προσλήψεις που θα γίνουν. Για τα υπόλοιπα συμφωνώ απόλυταΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ -ΤΣΑΡΟΥΧΑ (Πρόεδρος της Επιτροπής):'Εχουμε καταλήξει σε ένα πλαίσιο και μοντέλο.
Στο σημείο αυτό γίνεται η γ' ανάγνωση του καταλόγου των μελών της Επιτροπής. Παρόντες ήταν οι Βουλευτές κ.κ.. Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά, Έλενα Κουντουρά, Δημήτριος Τσαντούλας, Κωνσταντίνος Τσιάρας, Κωνσταντίνος Τσιπλάκης, Αργύριος Γιαννόπουλος, Ελεωνόρα (Νόρα) Κατσέλη και Αθανασία Μερεντίτη.
Τέλος και περί ώρα 10.40' λύθηκε η συνεδρίαση της Επιτροπής.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ - ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012
Ακτιβισμός: το αντίδοτο κατά της μαζοποίησης
Ακτιβισμός: το αντίδοτο κατά της μαζοποίησης.
Όταν ο πολιτικός αγώνας, η μεγαλειώδης απόφαση και ανάληψη δράσης για τον καθορισμό της κοινωνικής ροπής, εγκαταλείπεται στις μάζες τότε θα καταντήσει μια μάταιη υπόθεση που αργά ή γρήγορα θα ναυαγήσει και θʼ αποβληθεί από τις αλλοιωμένες συνειδήσεις των μικροαστών, που αποτελούν αυτές τις μάζες, όπως το στομάχι αποβάλλει τη δύσπεπτη τροφή. Η κοινωνική ροπή καθορίζεται πρωταρχικά από τον τρόπο σκέψης. Η οριοθέτηση των αξιών, των ιδεών, των επιδιώξεων αποτελεί την κύρια βάση, το κίνητρο για όλο το εγχείρημα του ιδεολογικού επανακαθορισμού του κράτους και της ανατροπής των κοινωνικών βάσεων που στήριξαν την παρακμή. Η παρακμή αυτή, αντικατοπτρίζεται πλήρως στην αστική σκέψη και το....
γνώρισμά της είναι η εξαφάνιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που προκαλούν:
α) η υλιστική ισοπέδωση ως χαρακτηριστικό των καθημερινών κερδοσκοπικών εμπορικών και τοκογλυφικών συναλλαγών,
β) ο μικροαστισμός ως συμπεριφορά,
γ) η πνευματική και η ψυχική κενότητα των μαζανθρώπων και
δ) η συσσώρευσή τους στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Ο τρόπος σκέψης της λαϊκής μάζας διαμορφώνεται σήμερα από τα Μέσα Μαζικής Ποδηγέτησης και κατευθύνεται μέρα τη μέρα προς τον μικροαστισμό με κύριο στόχο να αλωθεί κάθε ισχυρή συνείδηση, να καταρρεύσει κάθε διαφοροποιημένος στοχασμός, να εξαντληθεί κάθε ψυχική και πνευματική δύναμη - φυλετική ποιοτική ένδειξη και τελικά αυτή η ακαθόριστη εθνικά και πολιτισμικά μάζα να ποδηγετηθεί χωρίς αντιστάσεις. Υλοποιούνται σταδιακά οι προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης, με την καθιέρωση πρώτα της μη-σκέψης -που προκύπτει από την εθνικά ακαθόριστη τέχνη κι ιδεολογία που εφαρμόζεται στους λαούς- κι έπειτα με την καθιέρωση της μη-κρίσης -ως αποτέλεσμα της αποχαυνωτικής παιδείας που δημιουργεί σύγχυση στους νέους κι έλλειψη αξιών. Σε μια πνευματικά αφυδατωμένη και ψυχικά ακρωτηριασμένη μάζα είναι η συντριπτική πλειονότητα που αδυνατεί να αισθανθεί, να κατανοήσει και να υπηρετήσει συνειδητά τα οράματα και τους στόχους της επιδιωκόμενης πολιτικής ανακατεύθυνσης. Έξω από τη μάζα θα βρίσκονται πάντα οι εμπνευσμένοι αγωνιστές που δοκιμάστηκαν κι επιβίωσαν, χωρίς να υποκύψουν στην αδυσώπητη προπαγάνδα του μικροαστισμού και διατήρησαν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μέσα στους καλά περιφρουρημένους ψυχικούς και πνευματικούς τους κόσμους.
Για τους παραπάνω λόγους, η απόφαση για ανακατεύθυνση της κοινωνικής ροπής, δεν είναι ζήτημα της λαϊκής μάζας αλλά της πολιτικής πρωτοπορίας (όχι απαραίτητα συγκροτημένης σε κομματικές δομές αλλά εννοούμενη –αρχικά- ως διάσπαρτο σύνολο ενεργών κοινωνικών κυττάρων) που θα βρίσκεται εναρμονισμένη πνευματικά και ψυχικά με την πεμπτουσία του σύγχρονου εθνικισμού, που δεν είναι άλλη από τον επανανθρωπισμό των μελών της φυσικής κοινότητας και την κοινωνική συγκρότηση μέσω της απομαζοποίησης. Καμιά πατρίδα, κανένας πολιτισμός, καμιά γλώσσα, κανένα έθιμο, καμιά ιδεολογία δεν θα διασωθεί στο πέρασμα των γενεών αν πρώτα δε διασωθεί η ανθρώπινη ψυχική, πνευματική και βιολογική σύσταση του καθενός κοινωνικού κυττάρου κι αν δεν επανέλθουν οι άνθρωποι στην φυσική κατάσταση που τους εξασφαλίζει τη ζωτικότητά τους.
Για τον παραπάνω λόγο, ο τρόπος σκέψης της ακτιβιστικής πρωτοπορίας είναι αναγκαίο να μετουσιωθεί σε τρόπο ζωής και να καθοδηγήσει τις μάζες στην μάχη, πρώτα για την διάσωση των ανθρώπων κι ύστερα για τη διατήρηση των πολιτιστικών χαρακτηριστικών της φυσικής κοινότητας. Ο τρόπος ζωής δεν είναι άλλος από την ενεργή δράση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και η μετουσίωση των ιδεών σε καθημερινή πράξη. Αρνούμενος την μαζοποίηση, μέσα από την ατομική αντίσταση έναντι της παρακμής, ο αγωνιστής, δημιουργεί καθημερινά τις συνθήκες του συνεχούς αγώνα αναπτύσσοντας τις ιδέες του στον περίγυρό του, αποδεικνύοντας στις κοινωνικές του συναναστροφές τα ισχυρά ιδεολογικά του ελατήρια μέσα από την διαμορφωμένη ισχυρή του προσωπικότητα, διατηρώντας ακμαία τα ιδεαλιστικά του ερεθίσματα και εμπλουτίζοντας το νόημα της ζωής του.
Η πρώτη και ουσιωδέστερη βαθμίδα πολιτικού αγώνα είναι η ατομική στάση απέναντι στον μικροαστισμό. Το ιδεολογικό και υλικό μποϊκοτάζ, οι πνευματικές αναζητήσεις, η αποστροφή της μικροαστικής υλιστικής καθημερινότητας, η διατήρηση της ανθρωπιάς, των συναισθημάτων και κάθε ενσυνείδητη προσπάθεια διάσωσης κάθε τι ανθρώπινου, κάθε τι που αποτελεί μέρος της φύσης διαπερνά την κλίμακα αξιών του ακτιβιστή κι αποτελεί τον τρόπο ζωής του. Κάθε τι που απομαζοποιεί, αποκαθιστά στους ανθρώπους την οργάνωση των ιδεών και τη μετουσίωσή τους σε δράση. Αυτή η δράση έρχεται σε αντίθεση με την οχλοποίηση που ευνοούν τα αστικά καθεστώτα τα οποία καταπιέζουν τον ανθρώπινο ψυχικό και πνευματικό κόσμο κι είναι εκ φύσεως αντιδραστικά απέναντι στην φυσική διαφοροποίηση εθνών, ανθρώπων, πολιτισμών.
Δρυς
http://polemosgenel.blogspot.com/
α) η υλιστική ισοπέδωση ως χαρακτηριστικό των καθημερινών κερδοσκοπικών εμπορικών και τοκογλυφικών συναλλαγών,
β) ο μικροαστισμός ως συμπεριφορά,
γ) η πνευματική και η ψυχική κενότητα των μαζανθρώπων και
δ) η συσσώρευσή τους στα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Ο τρόπος σκέψης της λαϊκής μάζας διαμορφώνεται σήμερα από τα Μέσα Μαζικής Ποδηγέτησης και κατευθύνεται μέρα τη μέρα προς τον μικροαστισμό με κύριο στόχο να αλωθεί κάθε ισχυρή συνείδηση, να καταρρεύσει κάθε διαφοροποιημένος στοχασμός, να εξαντληθεί κάθε ψυχική και πνευματική δύναμη - φυλετική ποιοτική ένδειξη και τελικά αυτή η ακαθόριστη εθνικά και πολιτισμικά μάζα να ποδηγετηθεί χωρίς αντιστάσεις. Υλοποιούνται σταδιακά οι προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης, με την καθιέρωση πρώτα της μη-σκέψης -που προκύπτει από την εθνικά ακαθόριστη τέχνη κι ιδεολογία που εφαρμόζεται στους λαούς- κι έπειτα με την καθιέρωση της μη-κρίσης -ως αποτέλεσμα της αποχαυνωτικής παιδείας που δημιουργεί σύγχυση στους νέους κι έλλειψη αξιών. Σε μια πνευματικά αφυδατωμένη και ψυχικά ακρωτηριασμένη μάζα είναι η συντριπτική πλειονότητα που αδυνατεί να αισθανθεί, να κατανοήσει και να υπηρετήσει συνειδητά τα οράματα και τους στόχους της επιδιωκόμενης πολιτικής ανακατεύθυνσης. Έξω από τη μάζα θα βρίσκονται πάντα οι εμπνευσμένοι αγωνιστές που δοκιμάστηκαν κι επιβίωσαν, χωρίς να υποκύψουν στην αδυσώπητη προπαγάνδα του μικροαστισμού και διατήρησαν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μέσα στους καλά περιφρουρημένους ψυχικούς και πνευματικούς τους κόσμους.
Για τους παραπάνω λόγους, η απόφαση για ανακατεύθυνση της κοινωνικής ροπής, δεν είναι ζήτημα της λαϊκής μάζας αλλά της πολιτικής πρωτοπορίας (όχι απαραίτητα συγκροτημένης σε κομματικές δομές αλλά εννοούμενη –αρχικά- ως διάσπαρτο σύνολο ενεργών κοινωνικών κυττάρων) που θα βρίσκεται εναρμονισμένη πνευματικά και ψυχικά με την πεμπτουσία του σύγχρονου εθνικισμού, που δεν είναι άλλη από τον επανανθρωπισμό των μελών της φυσικής κοινότητας και την κοινωνική συγκρότηση μέσω της απομαζοποίησης. Καμιά πατρίδα, κανένας πολιτισμός, καμιά γλώσσα, κανένα έθιμο, καμιά ιδεολογία δεν θα διασωθεί στο πέρασμα των γενεών αν πρώτα δε διασωθεί η ανθρώπινη ψυχική, πνευματική και βιολογική σύσταση του καθενός κοινωνικού κυττάρου κι αν δεν επανέλθουν οι άνθρωποι στην φυσική κατάσταση που τους εξασφαλίζει τη ζωτικότητά τους.
Για τον παραπάνω λόγο, ο τρόπος σκέψης της ακτιβιστικής πρωτοπορίας είναι αναγκαίο να μετουσιωθεί σε τρόπο ζωής και να καθοδηγήσει τις μάζες στην μάχη, πρώτα για την διάσωση των ανθρώπων κι ύστερα για τη διατήρηση των πολιτιστικών χαρακτηριστικών της φυσικής κοινότητας. Ο τρόπος ζωής δεν είναι άλλος από την ενεργή δράση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και η μετουσίωση των ιδεών σε καθημερινή πράξη. Αρνούμενος την μαζοποίηση, μέσα από την ατομική αντίσταση έναντι της παρακμής, ο αγωνιστής, δημιουργεί καθημερινά τις συνθήκες του συνεχούς αγώνα αναπτύσσοντας τις ιδέες του στον περίγυρό του, αποδεικνύοντας στις κοινωνικές του συναναστροφές τα ισχυρά ιδεολογικά του ελατήρια μέσα από την διαμορφωμένη ισχυρή του προσωπικότητα, διατηρώντας ακμαία τα ιδεαλιστικά του ερεθίσματα και εμπλουτίζοντας το νόημα της ζωής του.
Η πρώτη και ουσιωδέστερη βαθμίδα πολιτικού αγώνα είναι η ατομική στάση απέναντι στον μικροαστισμό. Το ιδεολογικό και υλικό μποϊκοτάζ, οι πνευματικές αναζητήσεις, η αποστροφή της μικροαστικής υλιστικής καθημερινότητας, η διατήρηση της ανθρωπιάς, των συναισθημάτων και κάθε ενσυνείδητη προσπάθεια διάσωσης κάθε τι ανθρώπινου, κάθε τι που αποτελεί μέρος της φύσης διαπερνά την κλίμακα αξιών του ακτιβιστή κι αποτελεί τον τρόπο ζωής του. Κάθε τι που απομαζοποιεί, αποκαθιστά στους ανθρώπους την οργάνωση των ιδεών και τη μετουσίωσή τους σε δράση. Αυτή η δράση έρχεται σε αντίθεση με την οχλοποίηση που ευνοούν τα αστικά καθεστώτα τα οποία καταπιέζουν τον ανθρώπινο ψυχικό και πνευματικό κόσμο κι είναι εκ φύσεως αντιδραστικά απέναντι στην φυσική διαφοροποίηση εθνών, ανθρώπων, πολιτισμών.
Δρυς
http://polemosgenel.blogspot.com/
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
