Εφημερίδα Αδέσμευτος τύπος - Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
http://www.akappatou.gr/Page.aspx?lang=gr&newsID=355
Ρεπορταζ: Λώρας Σπυροπούλου & Βάλιας Χαραλάμπους
Ο μπαμπάς δηλώνει ….παρών!
Τι λένε οι ψυχολόγοι για το ρόλο τους στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των παιδιών
«Το γράμμα του νόμου»
Στον ιδιωτικό τομέα, με το νόμο Ν. 3655/2008 μετά τη λήξη της άδειας λοχείας (2 μήνες) και της ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο αδείας (1 μήνας έρχεται να προστεθεί ειδική άδεια προστασίας της μητρότητας (6μηνών) φτάνοντας συνολικά το 9 μηνο.
Η άδεια αυτή αφορά αποκλειστικά στη μητέρα καθώς δεν υπάρχει κάποιο νομικό πλαίσιο που θα απευθύνεται στον πατέρα. Αντίθετα στον δημόσιο τομέα η μητρική άδεια φτάνει περίπου τα 2 χρόνια ενώ βάσει του άρθρου 51 του Δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, γονική άδεια 9 μηνών με αποδοχές, δικαιούται πλέον και ο πατέρας.
Στην περίπτωση αυτή η μητέρα θα κάνει χρήση του υπόλοιπου χρόνου μέχρι τα 2 έτη. « Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει να κάνει με τα προβλήματα που έχει η γυναίκα. Υπάρχουν χώρες στο εξωτερικό, όπως η Νορβηγία, στις οποίες η άδεια είναι υποχρεωτική.
Αντίθετα σε εμάς, τα πράγματα είναι εναλλακτικά», ή θα την πάρει η μητέρα ή ο πατέρας, «και συνήθως είναι η μητέρα αυτή που επιλέγει το ποιος», δηλώνει το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, Δέσποινα Σπανού.
Αύξηση
Τον περασμένο Ιούνιο, η Ευρωπαϊκή επιτροπή πρότεινε να αυξηθεί από το 2011 η ελάχιστη γονική άδεια από τους τρεις στους τέσσερις μήνες για κάθε γονιό, απόφαση που θα κάλυπτε και τον ιδιωτικό τομέα. Μολονότι η πρόταση αυτή δεν κατάφερε να περάσει ο πρωθυπουργός της Βρετανικής Gordon Brown έχει ήδη αναγγείλει την αύξηση της πατρικής άδειας όχι σε τέσσερις αλλά σε έξι μήνες για κάθε γονιό από τον Απρίλιο του 2011.
Για την εν λόγω απόφαση δήλωσε ο Κ. ν. Σπιτάλας , πρόεδρος του Συλλόγου Ανδρικής και Πατρικής Αξιοπρέπειας (ΣΥΓΑΠΑ): «Εκτιμώ ότι θα επηρεαστεί και η Ελλάδα. Η χώρα μας είναι πολύ μακριά σε θέματα Οικογενειακού Δικαίου, είμαστε στον Μεσαίωνα από νομικής άποψης διότι εδώ το νομικό θέμα συσχετίζεται με το ψυχολογικό- κοινωνικό και η Ελλάδα δεν μπορεί να το ξεπεράσει ακόμη αυτό. Δεν έχει βρει, δηλαδή, τις νομικές οδούς τους τρόπους που θα μπορούσε να συνδυάσει το Οικογενειακό Δίκαιο ή ότι αφορά στην οικογένεια γενικά».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γαλλία, η Γερμανία, η Τσεχία, η Λιθουανία, και η Σλοβακία χορηγούν τη μεγαλύτερη γονική άδεια που φτάνει έως και τα τρία χρόνια ενώ άδεια τριών μηνών δίνουν το Βέλγιο, η Ιρλανδία, η Μάλτα και η Πορτογαλία.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΕΝΝΙΑ ΜΗΝΕΣ ΑΔΕΙΑ
Ο Κ. Γιώργος Παππάς ενώ εργαζόταν στο δηματολόγιο της Νέας Σμύρνης αποφάσισε τον Οκτώβριο του 2007 να πάρει την πατρική άδεια ώστε να μεγαλώσει τη νεογέννητη κόρη του. «Η γυναίκα μου εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, έλειπε πρωί απόγευμα, οι γονείς μου ήταν στο χωριό και η πεθερά μου δούλευε. Έτσι το αποφάσισα και θα το ξανά κανα!», εξηγεί ο κ. Παππάς.
Στην αρχή αντιμετώπισα πρακτικές δυσκολίες επειδή δεν είχα εμπειρία. Φοβόμουν να κρατήσω το μωρό αλλά συνήθισα αρκετά γρήγορα. Ωστόσο, δεν το μετανιώνω. Όταν γεννήθηκε το μωρό το είδα αμέσως από το χειρουργείο. Του μίλησα και ένιωσα ότι με κατάλαβε. Αργότερα, παρακολούθησα όλη την εξέλιξη του παιδιού και δεν έχασα τίποτα», αναφέρει στον Α. Τ. σχετικά με την εμπειρία του.
Πέμπτη …ώρα 9 το βράδυ… ο νέος πατέρας μπαίνει στο αυτοκίνητό του και ανηφορίζει βιαστικά την Κηφισίας…η φωτεινή επιγραφή στο ύψος του Γηροκομείου δείχνει 22 λεπτά για σίδερα Χαλανδρίου.. «πάλι δεν θα προλάβω» αναλογίζεται ενώ ο φωτεινός σηματοδότης ανάβει κόκκινος. Τριάντα λεπτά αργότερα και όχι 22, φτάνει, μπαίνει στο σπίτι και αμέσως κατευθύνεται προς το παιδικό δωμάτιο.. τα παιδιά κοιμούνται..τα φιλάει..τα σκεπάζει πάλι…και κλείνει πίσω του την πόρτα …άλλη μια μέρα χαμένη…
Ο Φάνης Μουρατίδης δεν είναι ο μοναδικός πατέρας που έρχεται αντιμέτωπος με αυτήν την πραγματικότητα. Ο χρόνος που αφιερώνει στα παιδιά του είναι το Σαββατοκύριακο και ό,τι απομείνει από την 9 ωρή απασχόλησή του . Και οι 9 ώρες είναι επιλογή, μια επιλογή που τον θέλει να συμμετέχει μόνο στο σίριαλ «μ+μ» και να μην κάνει θέατρο με «ότι ρίσκο και να έχει αυτό».
Είναι γεγονός ότι σε πολλές δυτικές κοινωνίες, παρατηρούμε την ανάδυση μια νέας κουλτούρας που επιχειρεί να ενδυναμώσει το ρόλο του πατέρα –κάτι το οποίο επιθυμεί πλέον και ο ίδιος- τόσο σε επίπεδο του λόγου όσο και στο επίπεδο των νομοθετικών ρυθμίσεων και των καθημερινών πρακτικών. Στην Ελληνική κοινωνία ακόμη και σήμερα οι άνδρες πασχίζουν να αποδείξουν τον γονεικό τους ρόλο και να αποβάλλουν την παρωχημένη αντίληψη που τους θέλει να μην επιζητούν την έντονη και ουσιαστική παρουσία στη ζωή των παιδιών τους. Στον αντίποδα, μελέτη της Ελληνικής Επιτροπής Ισότητας αναφέρει ότι 1 στους 2 επιθυμεί πλέον να τους αφιερώσει περισσότερο χρόνο, ειδικά όταν αυτά βρίσκονται σε μικρή ηλικία.
Ο ρόλος του πατέρα στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Η πρώτη μορφή κοινωνίας στην οποία εντάσσεται το παιδί είναι η οικογένεια του. Μέσα στους κόλπους της, του δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξει δεξιότητες , να αποκτήσει συναισθηματική ισορροπία και να διαμορφώσει αξίες και ιδανικά, παράγοντες σημαντικούς για την μετέπειτα ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Για τη θετική , λοιπόν, εξέλιξη του παιδιού την κύρια ευθύνη έχουν και οι δυο γονείς.
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι σε έρευνα το 38,8 τις% των Ευρωπαίων ανδρών απαντά ότι είναι υπόθεση της μητέρας η ανατροφή των παιδιών ενώ στη χώρα μας το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 50.8%.Το παράδοξο που έφερε στη δημοσιότητα μια αμερικανική έρευνα είναι ‘ότι οι πατέρες , που δηλώνουν πίστη στη ισοτιμία των δυο φύλλων αυξάνουν την συμμετοχή τους στο νοικοκυριό και στην ανατροφή των παιδιών, μόνο κατά 4 λεπτά έναντι εκείνων που δηλώνουν «ανατολίτες».
Πόσο συμμετέχουν
Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξήγησης, όπως επισημαίνει η Κ. Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγος –Παιδοψυχολόγος-Συγγραφέας, που να δικαιολογεί την κοινώς επικρατούσα αντίληψη που θέλει τους πατέρες να μην συμμετέχουν στη ζωή των παιδιών όσο αυτά είναι πολύ μικρά. «Είναι λάθος αυτό». Θεωρώ ότι η σχέση του παιδιού με τον πατέρα χτίζεται από την αρχή, από τις πρώτες μέρες τις γέννησής του. Η παρουσία του είναι πολύ σημαντική δεδομένο ότι βοηθάει το παιδί να αποκτήσει το μοντέλο και το πρότυπο του ρόλου είτε αυτό είναι κορίτσι είτε είναι αγόρι. Είναι αυτός που θα βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αυτοπεποίθηση και να μπορέσει να αυτονομηθεί. Ο ρόλος του, η στάση του έχει πάντα κύρος, η οριοθέτηση του πατέρα είναι πάρα πολύ σημαντική για την ψυχοσύνθεση και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού».
Δίνοντας την πρακτική διάσταση που ζει ο νέος πατέρας εν έτει 2009, ο Φάνης Μουρατίδης παραθέτει την προσωπική του άποψη . «Όταν το παιδί είναι 8 μηνών με ενός έτους και έχει εξοικειωθεί με την κοιλιά της μητέρας του, ξέρει πολύ καλά την καρδιά της, τη μυρωδιά της, τα πάντα της. Ο πατέρας ναι μεν υπάρχει αλλά είναι ένας ήχος που έρχεται λίγο από μακριά. Η μητέρα είναι ένας ήχος ο οποίος υπάρχει από την ημέρα που συλλαμβάνεται το παιδί αρκετά έντονα. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να εξομοιώσω την αξία της με αυτή του πατέρα τουλάχιστον για τα πρώρα στάδια της ηλικίας του παιδιού. Είτε σας αρέσει , είτε όχι ο πατέρα είναι σε δεύτερη μοίρα. Σε πρώτη μοίρα είναι η μητέρα» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η μεγαλύτερη συμμετοχή του πατέρα είναι λοιπόν, μια αλλαγή στην οικογενειακή ζωή , από την οποία έχουν όμως όλοι να κερδίσουν. Όλα τελικά- έστω και ως ένα βαθμό είναι θέμα επιλογής.
Παρασκευή…ώρα 7 το βράδυ ..ο ένας πατέρας κατάφερε να φύγει νωρίτερα από τη δουλειά ..μπορεί αν ανέβαλλε την προγραμματισμένη συνέντευξη αλλά και αύριο μέρα είναι! Μπαίνει στο σπίτι και αμέσως κατευθύνεται προς το παιδικό δωμάτιο ..το μεγαλύτερο παιδί παίζει με τους κύβους του στο χαλί ..η μητέρα θηλάζει το μικρό λίγο παραδίπλα ..τους κοιτάζει…ένα λεπτό αργότερα η στιγμή έχει περάσει …η ανάμνηση όμως μένει…η επιλογή έχει γίνει….
Εσείς ποιος τύπος είστε ;
Α. αφιερωμένος πατέρας: ο πατέρας που απολαμβάνει τον χρόνο που αφιερώνει στα παιδιά του . Δεν διστάζει να εκφράζει συχνά με λεκτικό τρόπο την αγάπη του.
Β. Πατέρας καθοδηγητής: ο πατέρας που δίνει κατευθύνσεις για το τι είναι σωστό και τι λάθος , που προσπαθεί να επιλύσει προβλήματα των παιδιών. Ο πατέρας που είναι παρών όταν τον χρειάζονται.
Γ. Διαλλακτικός πατέρας : ο πατέρας που επιλέγει τον διάλογο και τη συζήτηση με τα παιδιά για την επίλυση τυχόν προβλημάτων τους.
Δ. Υπεύθυνος πατέρας: ο πατέρας που αναλαμβάνει την κύρια οικονομική ευθύνη για την ανατροφή και τη ζωή των παιδιών.
Ε. Κουρασμένος πατέρας:ο πατέρας που νιώθει κούραση για τα παιδιά του ή εκνευρίζεται συχνά μαζί τους.
ΣΤ. Πατέρας απών: ο πατέρας που δεν ασχολείται όσο θα ήθελε με τα παιδιά του – ο ενοχικός πατέρας.
ΠΗΓΗ : ΚΕΘΙ
Στατιστικά
42% είναι δυσαρεστημένοι με το χρόνο που αφιερώνουν στο παιδί τους.
62% πιστεύουν ότι ο πατέρας πρέπει να είναι περισσότερο χρόνο παρών
60% δουλεύουν πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα
40% φοβούνται να ζητήσουν γονική άδεια.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Goneas Αγαπητοί μου φίλοι,
Mετά τις πιέσεις που ασκήσαμε επί τρία χρόνια και από τις ενέργειές μας, τα Ευρωπαικά δικαστήρια, οι θεσμοί της Ε.Ε. και την κοινωνική κατακραυγή, υπάρχει οδηγία στα δικαστήρια να μη δικαιώνονται αυτόματα μόνο οι μανάδες και να βλέπουν ισότιμα τον άνδρα-πατέρα διότι θα έλθουν πρόστιμα από την Ευρώπη στη χώρα μας.
Προ του 2004, δηλαδή πριν την ίδρυση του ΣΥΓΑΠΑ, περίπου στο ένα εκατομμύριο διαζύγια υπήρχαν 25 επιμέλειες από πατέρα (!).
Το 2008, περίπου 25 επιμέλειες δόθηκαν σε πατέρα (σε σύνολο 30.000 ετησίως).
Επίσης, από τα μέχρι τώρα στοιχεία μας για το 2009, άλλες τόσες επιμέλειες δόθηκαν σε πατέρα (με πολλές δυσκολίες και προυποθέσεις).
Οσον αφορά στην επικοινωνία, ελάχιστες βελτιώσεις έγιναν και η αποξένωση είναι το ίδιο έντονη. Mάλιστα, τώρα αρχίζουν να αποξενώνονται και οι μητέρες.
Στις διατροφές δεν έγινε καμία ουσιαστική βελτίωση διότι βλέπουμε να συνεχίζεται η οικονομική καταστροφή, κατασχέσεις-πλειστηριασμοί και τεράστιες διατροφές.
Στις φορολογικές ανισότητες, δεν υπάρχουν μεγάλες βελτιώσεις εκτός από αυτήν που πρόσφατα θεσμοθετήθηκε.
Για τους λόγους αυτούς, συνεχίζουμε τον αγώνα και καλούμε όλους σας (κυρίως όσους από εσάς έχουν ευεργετηθεί από τη δράση του ΣΥΓΑΠΑ) να βοηθήσετε και τους άλλους και να μη ξεχνάτε οτι μόνο η ομαδική προσπάθειά μας θα φέρει κάτι συγκεκριμένο.
Εφόσον μόνο οι πολιτικοί μπορούν να λύσουν το θέμα και αυτοί απαξιώνουν τον άνδρα-πατέρα, θα πρέπει μόνοι μας να φέρουμε στην εξουσία δικούς μας ανθρώπους οι οποίοι θα αλλάξουν τους νόμους. Ετσι, ιδρύσαμε το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (
http://europeansocialmovement.blogspot.com/ ) το οποίο με τη δράση του θα φέρει στο προσκήνιο το τρομερό πρόβλημα των διαζυγίων και τις επιπτώσεις σε διαζευγμένους και παιδιά. Αφορά 3.000.000 ανθρώπους στην Ελλάδα.
Μαζί λοιπόν με τους ευρωπαίους θα δώσουμε τέλος στη δράση κάποιων ανήικων ανθρώπων και δικηγόρων που λοιμάνονται τους διαζευγμένους μέσω εκβιασμών χρημάτων-επικοινωνίας.
